Dezynfekcja promieniami ultrafioletowymi UV-C

Promieniowanie UV-C nieodwracalnie dezaktywuje bakterie, wirusy, pleśnie, grzyby oraz wszelkie inne drobnoustroje gdy tylko powyższe znajdują się w zasięgu promieni emitowanych przez lampy bezpośredniego działania i w komorze dezynfekcyjnej w przypadku lamp przepływowych z wymuszonym obiegiem powietrza.

Promieniowanie ultrafioletowe UV należy do falowego promieniowania elektromagnetycznego, podobnie jak promieniowanie rentgenowskie, fale radiowe czy światło.

Dla praktycznego zastosowania spektrum UV zostało podzielone na trzy obszary:

UV-A – długofalowe 400 nm – 315 nm
Występuje w promieniach słońca. Dotyczy procesów fotochemicznych, pigmentaryzacji. Efekt erytemalny jest znikomy.

UV-B – średniofalowe 315 nm – 280 nm
Ma podstawowe zastosowanie w terapii. Tworzy prowitaminę D. Występuje tu efekt pigmentaryzacji i erytemalny.

UV-C – krótkofalowe 280 nm – 100 nm
Posiada mocny efekt bakterio- i zarodkobójczy. Powoduje oparzenia skóry (Erytema) i zapalenie spojówek(efekt koniunktywalny).

Promieniowanie UV-C powstaje m. in. przy niskociśnieniowych rtęciowych wyładowaniach (promienniki bakteriobójcze). Promieniowanie o długości fali poniżej 200 nm tworzy ozon w powietrzu. Jest to zjawisko szkodliwe. Do wytworzenia promienników TUV zostało użyte specjalne szkło kwarcowe, które posiada wysoki współczynnik transmisji dla promieniowania bakteriobójczego, przy czym szkło to absorbuje niepożądane promieniowanie UV o długości fali poniżej 200 nm. Zatem promienniki TUV wytwarzają znikomą ilość ozonu i to tylko podczaspierwszych 100 godzin świecenia.